Een carrière buiten het boekje

Maerlant Coryfee

Liever langs spannende, onbekende wegen dan mainstream . Tijdens zijn studiejaren ging het niet veel anders. De studie Leisure Management aan de Rotterdamse Willem de Kooning Academie verliet hij voortijdig en ook Retail Management op de Haagse Hogeschool had hij na twee jaar wel gezien. Verloren jaren waren het niet. Sterker nog, toen hij op het Maerlant-Lyceum afzwaaide, kreeg hij als eerste leerling het predicaat ‘Maerlant Coryfee’, terwijl hij het studentenleven combineerde met een eigen bedrijf. Samen met vrienden runt hij twee bedrijven die inmiddels heel goed het hoofd boven water kunnen houden: Team Typisch (het ontwikkelen en uitvoeren van concepten in combinatie met het organiseren van evenementen) en Supportmarkt,dat mensen en materialen voor evenementen verhuurt. 

Het verhaal van Lex laat zien dat de route naar een eigen, stabiele plek in de maatschappij niet per se over gebaande paden hoeft te gaan. De waardering die zijn medeleerlingen Corinne Cath en Robin de Neve in 2007 uitten door hem uit te roepen tot Maerlant Coryfee, was voor hem het eerste bewijs dat het ook anders kan. De verkiezing tot voorzitter van het leerlingenbestuur was daartoe de eerste aanzet. “Samen met vrienden hadden we besloten om het leerlingenbestuur nieuw leven in te blazen. Probleem was dat we moesten concurreren met een groep hockeymeisjes die al behoorlijk aan de weg had getimmerd. Bovendien waren wij op school niet echt van die populaire jongens. We hebben toen een campagne bedacht met affiches met daarop een groot vraagteken: ‘Wie zijn wij?’ Op de dag dat we ons spectaculair presenteerden, hadden wij ook een eigen website in de lucht plus de mogelijkheid om te chatten. Toentertijd nog uniek, want er was nog geen Facebook et cetera. De trofee die ik tijdens de diploma-uitreiking kreeg, was hun manier om me in het zonnetje te zetten. Omdat ik zoveel voor de school had gedaan en dat, volgens hen, ook in de toekomst nog zou doen. Dat hadden ze goed gezien, want ik ben altijd bij het Maerlant betrokken gebleven.”

‘Op het Maerlant maak je vrienden voor het leven, zeiden ze toen ik op school kwam, ik kan dat alleen maar beamen’

De jaren dat hij het Maerlant als zijn tweede huis beschouwde, zijn dan ook niet voor niets geweest. “Als ik aan school denk, denk ik vooral aan vrienden maken. Daar werd veel aan gedaan. ‘Op het Maerlant maak je vrienden voor het leven,’zeiden ze toen ik op school kwam, ik kan dat alleen maar beamen. Met de vrienden van toen ga ik nog steeds om.” De bevlogenheid van het leerlingenbestuur van destijds resulteerde in een reeks nieuwe evenementen met het nog steeds bestaande gala als hoogtepunt. Zijn rol als organisator, regelaar, ritselaar en handige jongen leidde volgens Lex slechts naar één doel: het ondernemerschap. “Ik had ontdekt dat ik meer kon.”Meteen nadat hij uit de schoolbanken kwam, liet hij zich samen met een vriend bij de Kamer van Koophandel inschrijven als ‘het brutaalste evenementenbureau van Den Haag’.“Al snel bleek dat die studie Leasure Management niks voor me was, je werd er – kort door de bocht – opgeleid om de gasten van Center Parcs te vermaken. Dat is niets voor mij.” Ook aan zijn tweede studierichting, Retail Management, kleefden bezwaren. “Inhoudelijk sloten de lessen vaak niet aan bij de realiteit. Dat is een frustrerende ontdekking als je nog aan het studeren bent. Aan de ene kant was dat een vloek, aan de andere kant een zegen. Uiteindelijk heb ik besloten vol voor mijn bedrijf te gaan. Aanvankelijk had ik nog een bijbaantje in een espressobar, maar de laatste drie jaar draaien we goed en heb ik een stabiel inkomen.”

‘Je moet dan wel de kansen grijpen die je krijgt én je moet er volledig voor gaan’

Welke les kunnen leerlingen van nu uit jouw ervaringen trekken?

“Ik denk dat er bij Maerlant-leerlingen vanuit huis vaak wordt gezegd: ‘Dit is je loopbaan. Ga maar rechten of geneeskunde studeren.’ Maar als je gevoel zegt dat je een talent hebt, is het heel belangrijk dat je dat gevoel blijft volgen. Ook al voldoet het niet aan het beeld dat je ouders van je toekomst hebben. Een studie is daar niet altijd het antwoord op. Je moet dan wel de kansen grijpen die je krijgt én je moet er volledig voor gaan. Dat heeft mij verder gebracht. En wees daarna altijd trouw aan de mensen die je die kansen hebben gegeven.”

Tekst: Casper Postmaa