Het gaat om de inzet

”Het Maerlant is traditioneel in de zin dat regels belangrijk zijn: vooral in de eerste drie jaar, het huiswerk,de spullen, de registratie; het was voor mij wel even wennen hoe strak dat gaat. We zijn heel erg resultaatgericht. Bij mijn vak is dat anders. Waar je begint en waar je eindigt is op zich niet heel belangrijk, als je in die jaren maar vooruitgaat. Dat is in de theoretische vakken heel anders.”

“Het vak lichamelijke opvoeding is onwijs aan het veranderen de afgelopen jaren. Het is veel dynamischer geworden, het is niet meer een rijtje maken en wachten op je beurt dat je over de balk mag, om vervolgens weer in de rij te moeten. Nu ben je altijd bezig. Er ligt veel meer nadruk op sociale vaardigheden, de omgang met elkaar, samenspel, fair play en het begeleiden van spellen.”

“Dat je leerlingen beter ziet worden, is misschien wel het leukste van mijn vak. Ik heb een leerling die niet kon duikelen in de ringen. Die is weken aan het oefenen, krijgt tips en aanwijzingen van mij en dan lukt het. Dan zie je iemand dus echt vooruitgaan. Daar gaat het om. Zoiets is een enorme motivatie.”

“Ik zeg altijd aan het begin van het jaar: het maakt mij niet uit of je iets niet kunt of iets niet durft, als je maar probeert stappen te maken. Dan kun je in mijn ogen niks verkeerd doen. Het gaat om de inzet. Differentiatie is hét grote verschil met vroeger. We kijken naar de leerling en passen daar het niveau op aan. ‘Als je dit niet kunt, gaan we eerst dát doen.’ Dan hebben leerlingen die LO niet leuk vinden meer succesbeleving. De stapjes zijn bij hen kleiner, maar ook zij gaan vooruit. Als ze opeens iets wél kunnen, krijgen ze er ook zin in.”

Tekst: Casper Postmaa